Πονεμένη ομορφιά!

Το πρώτο τατού το είχα κάνει στα 18. Εκείνη την εποχή έκανα και τα τα δύο piercing μου. Ένα στο κάτω χείλος και ένα στην γλώσσα. Μετά από 8 χρόνια αποφάσισα να κάνω και ένα ακόμα τατού. Το πρώτο σήμαινε και σημαίνει πολλά για μένα. Μου θυμίζει άσχημες στιγμές στην ζωή μου. Πράματα που με δυνάμωσαν και δεν θέλω να ξεχάσω. Εδραιώνει τον χαρακτήρα μου κατά μία έννοια.

Το καινούριο. Απλά κάτι απλό που γούσταρα να κάνω. Η διαδικασία απλή. Έκλεισα ένα ραντεβού στα τέλη Απριλίου για σήμερα. Ναι έχει τόσο τρελή ουρά για τατού. Και σήμερα ήταν η μέρα. Άγχος μηδέν. Ήξερα αυτή την φορά τη με περιμένει. Τουλάχιστον νόμιζα ότι ήξερα.

Το πρώτο το είχα κάνει πάνω από τον αφαλό στην κοιλιά μου. Εκεί παραλίγο να με πάρει ο ύπνος. Με ξύπνησε το παιδί που μου έκανε το τατού. Ο πόνος ήταν μηδαμινός έως και υπνωτιστικός.

Αυτή την φορά το μέρος ήταν πιο χαμηλά. Τα νεύρα πιο πολλά εκεί. Ο πόνος υπαρκτός αλλά υποφερτός. Όπως και να το κάνεις όμως, το να πονάς από μια και περισσότερες βελόνες για 45 λεπτά δεν είναι καθόλου ευχάριστο. Και ιδού το αποτέλεσμα.


Τώρα μένουν 15 ημέρες που θα πρέπει να το προσέχω και να απέχω από τα μπάνια. Με γεια μου λοιπόν. :)