Κάψες σου λέω! Κάψες!

Βρε μπήκαν οι ζέστες! Το καταλάβατε;

Εγώ δυστυχώς όχι απλά το κατάλαβα, αλλά το βιολογικό μου ρολόι, το σώμα μου, το κεφάλι μου το πορτατίφ μου όλα έχουν χαζέψει! Καλά καλά δεν έχει μπει Ιούνιος μήνας και εγώ ήδη σκέφτομαι τα επόμενα μπάνια! Τα πρώτα βλέπετε έγιναν πριν από 2 εβδομάδες σε μια ερημική και καλά καταχωνιασμένη παραλία της χαλκιδικής, όπου ο ήλιος, όπως είχε πει και ο Τοτός, μου λιάζε τα αρχίδια! Υπέροχη η αισθηση του να είσαι ξεβράκωτος στην παραλία. Άσε που δεν δίνεις και λεφτά για μαγιό!

Τώρα όμως που μπαίνει το καλοκαιράκι, αρχίζουμε και χαζεύουμε ως ζώα που είμαστε! Η λίμπιντο ανεβαίνει και είναι άλλωστε και λογικό με τα κορμιά που κυκλοφορούν στις παράλιες! Οπότε τι κάνουμε; Βρίσκουμε εμείς οι σχεδόν ελεύθεροι κάτι το σταθερό ή θα την δούμε όπου λάχει εμείς και οι τουρίστριες! Λέω τουρίστριες γιατί αυτές έχουν καλύτερα ποσοστά στα καλοκαιρινά μάτς.

Μελέτες έχουν δείξει ότι το καλοκαίρι είναι η περίοδος που γίνονται οι περισσότερες αταξίες. Και σκέψου ότι αυτά είναι ευρωπαϊκά δεδομένα. Εμείς στην Ελλάδα την έχουμε σαν κράτος και μια περίσσια αταξία. Οπότε δύσκολοι καιροί πλησιάζουν.

Τι θα κάνουμε? Κρατάμε το γλυκάκι μας (κομπόστα) για όλο το καλοκαίρι και προσέχουμε να μην παρασυρθούμε; Τσιμπάμε ένα σοκολάτακι να το έχουμε στην άκρη για πάν ενδεχόμενο και άμα βρεθεί κάνα πτιφουράκι μπροστά μας το τρώμε και αυτό;

Κάθε καλοκαίρι το πρόβλημα μας είναι να βρούμε που θα πάμε. Αλλά μήπως θα έπρεπε να μας απασχολεί καλύτερα το με ποια/ποιον θα πάμε ή το ποια/ποιον θα βρούμε;

Δε λέω. Καλά τα νησιά, καλή και η παραλία, ωραία και η θέα, αλλά άμα δεν έχεις έναν άνθρωπο να τα βεβηλώσεις, εεεεε, συγνώμη να τα μοιραστείς εννοούσα, τι διακοπές θα κάνεις;

Αχ! Άρχισαν οι κάψες! Ου ε και αλίμονο μας!
Άντε καλό Καλοκαίρι!