Τα ρόζ βρακάκια και η επίδραση τους στην Νότια περιοχή μου.

Πρωί. Τα μάτια μου μόλις έχουν ανοίξει με κόπο. Σχεδόν τίποτα στο σώμα μου δεν δουλεύει στο 100%. Σχεδόν τίποτα. Κοιτάζοντας προς τον Νότο μου κάτι όχι απλά δουλεύει αλλά έχει σηκωθεί και βαράει προσοχές. Τα πρωινά είναι "σκληρά" για μένα τελικά. Και γενικά για όλο τον αντρικό πληθυσμό.

Καταφέρνω να ηρεμήσω και αρχίζει το αίμα να πηγαίνει και στα άλλα σημεία του σώματος μου. Ντύνομαι, πλένω τα δόντια μου και όλες οι αμαρτωλές πρόστυχες σκέψεις εξαφανίζονται.

Μέχρι εκείνη την καταραμένη στιγμή. Πίνω το καφέ μου. Λέμε καμιά βλακεία. Λέμε και τίποτα το σοβαρό. Και σκύβει! Το ροζ βρακάκι με την δαντέλα εμφανίζετε. Τα κωλομέρια εμφανίζονται έστω και λίγο. Οι φακίδες μου αρχίζουν να εξαφανίζονται μιας και το αίμα αλλάζει πορεία. Το μυαλό μου πλημμυρίζει με εικόνες από πορνό. Έχω ήδη σκεφτεί όλη την σκηνή πάνω στην καρέκλα και το γραφείο με τους υπολογιστές να παραμερίζονται. Η πρώτη παρατήρηση γίνετε. "Μαζέψου γιατί είναι πρωί και το ροζ βρακάκι σου κάτι μου κάνει". Η ρουφιάνα το παίρνει πάνω της και αποφασίζει στα κλεφτά να μου δείξει πως είναι και το μπροστά! Η ατάκες πέφτουν σύννεφο και το μυαλό μου σκέφτεται μόνο ένα πράμα πλέον.

Το κακό είναι ότι θα αργήσει να σταματήσει. Είναι σκληρά αυτά τα πρωινά και τα ροζ βρακάκια με δαντέλα τα κάνουν πιο σκληρά.

Αφιερωμένο στην ρουφιάνα φίλη μου.